เดินป่าปีนเขา (hiking) ที่เขามังซาน (Mangsan)ที่อยู่ใต้สุดของเกาะกอเจวิว สวยมาก!
>>English
แม้ว่า เขามังซาน จะมีจุดสูงสุดเพียงแค่ 397เมตร ซึ่งความสูงอาจจะสู้ยอดเขาอื่นๆ ในเกาะกอเจไม่ได้เลย แต่ใครๆ ก็ต้องมาลองปีเขาที่นี่กัน
เขามางซาน หรือ มังซัน อยู่ทางตอนใต้สุดของเกาะกอเจ เป็นเทือกเขาที่อยู่ในส่วนของอุทยานแห่งชาติ Hallyeohaesang อีกด้วย
ทริปวันนี้นั้น จัดเพื่อ สเตซี่(Stacey) โดยเฉพาะ เพราะน้องเขาจะย้ายกลับประเทศเขา
ทีมของเราวันนี้มีกันสี่คน โดยนำทัพโดยมาธาร์(Marta) ผู้เชี่ยวชาญเกาะกอเจและการเดินป่า สเตซี่ ซึ่งมีงานประจำเป็นนางพยาบาล และ อลิซาเบธ(Elizabeth) ผู้เชี่ยวชาญเรื่องกายภาพบำบัด และเราผู้ไม่เชี่ยวชาญอะไรเลย 55
คำเตือน เขามังซานค่อนข้างมีทางเดินผ่านหน้าผาหิน ที่ทั้งสูงและชัน ดังนั้นไม่แนะนำให้ไปคนเดียว หรือ ไปเองสุ่มสี่สุ่มห้าโดยเด็ดขาด ควรจะมีผู้ประสบการณ์หรือชำนาญทางไปด้วย มันอาจจะไม่อันตราย แต่อาจจะหลงได้ค่ะ
เราเริ่มทริปกันแต่เช้า โดยพร้อมเพียงกันบนรถก่อน 9โมงเช้า วันนี้มาธาร์ขับรถพาพวกเราไปยังเขามังซาน ใช้เวลาเดินทางจาก อ๊อคโป (Okpo) เพียง 45-50นาที เนื่องจากทางไปเขามังซานนั้น คดเคี้ยวและลัดเลี้ยวไปตามเทือกเขา (ทางเดียวกับที่เราไป วินดี้ฮิลล์) จึงขับรถเร็วมากไม่ได้
ที่จอดรถ มีห้องน้ำสาธารณะให้บริการ แนะนำให้เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยที่นี่ดีกว่า
แต่พอไปถึง เราก็จัดแจง และเข้าห้องน้ำกันให้เรียบร้อย จากตรงที่เราจอดรถ เราจะปีนเขาที่อยู่ทางด้านหลังนั่นค่ะ
9.45น. เริ่มออกเดินไปหาทางขึ้นเขา และเราเลือกตรงทางนี้ มาธาร์บอกว่าเป็นทางใหม่ เมื่อห้าปีที่แล้วยังไม่มีทางนี้ แต่เดินขึ้นไปแล้วก็จะได้จรดกับทางเดิม
ทางขึ้นเขามังซาน มีหลายทาง เพราะยอดเขาอยู่ตรงกลาง ดังนั้น แม้ว่าจะมาเขามังซานเหมือนกัน แต่แค่เปลี่ยนทางขึ้นเขาก็สร้างความรู้สึกต่างกันไปเลย
ป้ายที่มีก็ค่อยข้างดูยากค่ะ แนะนำให้ดาวน์โหลดแอฟไปเองดีกว่า…เช่น Map My Tracks App
ทางขึ้นนี้มีห้องน้ำด้วย…
เมื่อวานฝนตก ตอนแรกนึกว่าทางจะลื่นๆ หรือ เป็นโคลนตม แต่จริงๆ แล้วเดินได้สะดวกสบาย
เวลาเดินเขาแล้วเห็นเนินดินแบบนี้ เขาบอกว่า อย่าขึ้นไปปีนเล่นค่ะ นี่คือหลุมฝังศพของคนโบราณๆ เขาค่ะ
ทางเดินไปยอดเขามังซาน จะไม่ค่อยมีป้ายบอกทางเท่าไร แต่จะเจอเจ้าเสาเล็กๆ นี้เยอะเป็นพิเศษ นอกจากเสานี้จะบอกว่า เราไม่ได้เดินออกนอกเส้นทาง แล้วหากเกิดเหตุอะไรเกิดขึ้น ให้เราเดินหาเสาแบบนี้ให้เจอ เพื่อที่เวลาโทรฯแจ้งเจ้าหน้าที่ (119) ก็ให้บอกตัวเลขบนเสา แล้วเขาจะได้มาช่วยถูกค่ะ
ทางเดินมีหลากหลายแบบ ท้าทายความสามารถพวกเราจริงๆ 555
ปลายๆ หน้าหนาว (กุมภาพันธ์) ก็จะเริ่มอุ่นๆบ้างแล้ว
10.25น. เดินมาสัก 40นาที ยังไม่ถึงยอดเขามังซานค่ะ นี่แค่ยอดเขาลูกแรกเท่านั้น หยุดชมวิว และถ่ายรูปกัน
วิวสวยมากๆ เลยค่ะ แม้ว่าเราจะไม่ค่อยเข้าใจทิศทาง ว่านี่เราเห็นฝั่งไหนของเกาะกันแน่…
เดินไปกันต่อ…เดินไป ถามกันไปตลอดทางว่าถึงหรือยัง มาธาร์บอกแต่ว่า ยังๆๆๆ
บางช่วง ทั้งเดินทางปีน มาธาร์บอกว่า กลัวความสูง แต่ไม่ทันแล้วค่ะ พามาเองก็ต้องเดินต่อไป
10.50น. 25นาทีหลังจากหยุดถ่ายรูปที่ยอดเขาลูกแรก ก็มาถึงยอดเขาลูกที่สองค่ะ แต่ก็ยังไม่ใช่ยอดเขามังซานนะ
เดินทางกันต่อ ชีวิตเริ่มยากลำบากขึ้นแล้ว เดินลัดเลาะผ่านหินทางเดินแคบมากๆ คนกลัวความสูงต้องทำใจนิดหนึ่ง
เดือนกุมภาพันธ์หรือช่วงฤดูหนาว ต้นไม้ต้นหญ้าก็จะแห้งๆ ไม่มีใบไม่มีดอกแบบนี้ไป
เดินต่อมาอีกประมาณ 25นาที ก็มาถึงตรงนี้ ตอนเวลาประมาณ 11.15น.
มีบ้านพักเจ้าหน้าที่บนนี้ด้วย แต่มีเสื้อ เจ้าหน้าที่ไปไหน? 555 หรือเขามีไว้ให้นักปีนเขาหลบภัยก็ไม่รู้
ตรงนี้ก็มองเห็นแหลมท้ายสุดของเกาะกอเจแล้วค่ะ
แต่ยอดเขามังซาน ไม่ได้อยู่ตรงนี้ค่ะ มองออกไปเห็นแท่งหินไกลๆ นั่นแหล่ะ ยอดเขามังซาน!!!
ก็ไม่รู้ว่าแต่ละยอดเขานั้นต่างกันยังไง…ไปกันต่อ
และนี่เราเห็นหางใต้สุดของเกาะกอเจเลยทีเดียว
วิวสวยแบบนี้นี่เอง ใครๆ ก็อยากมาปีนเขาที่เขามังซาน…
อุตส่าห์เดินข้ามเขามาตั้งหลายลูก…หายเหนื่อยเลยงานนี้
เหมือนพวกเราอยู่ตรงกลางเทือกเขาเลย
ช่วงที่เรามาถึงบนยอดเขามังซาน ก็มีนักปีนเขาชาวเกาหลีมาถึงกันเป็นพักๆ ไป ซึ่งตอนเราเดินขึ้นมา เราไม่เจอใครเลย คิดว่าเขาน่าจะขึ้นเขามาจากทางอื่นๆกัน
เราเลยให้เขาถ่ายรูปหมู่พวกเราให้ค่ะ
ถึงตรงนี้ก็ 11.30น ใช้เวลาเดินทางจากที่จอดรถถึงตรงนี้เกือบสองชั่วโมงเลยนะ แต่ก็เดินกันไปคุยกันไปไม่ได้รีบอะไร
ด้านหลัง ของป้ายยอดเขามังซาน อีกด้านเป็นภาษาจีน เพื่อน”Tammy Kwon” แปลให้ฟังว่า เขาเขียนว่า 천하일경, ทิวทัศน์ที่สวยที่สุดภายใต้ท้องฟ้าอันกว้างไกล…คือเราต้องแปลให้ออกแนวหนังจีนอีกที
ถ่ายรูปเสร็จก็นั่งพัก ทานอาหาร ส่วนมากจะพก ขนมคบเคี้ยว ผลไม้ อะไรง่ายๆ มาทานกัน แต่เราเหลือบไปเห็นคู่ชาวเกาหลี เขาพกปิ่นโตมากันแบบจริงๆจังมาก เหมือนมาปิคนิค ก็น่าอิจฉานะคะ ทานอาหารกันไป ชมวิวกันไป มากันเป็นคู่…
จริงๆ แล้วพวกเราจะเดินข้ามเขาไปอีกสองสามลูก เพื่อไปออกใกล้ๆ กับที่จอดรถ(Plan A ตามทางสีชมพู) แต่ทางเดินนั้นทำให้พวกเราไม่มั่นใจสักเท่าไร ก็เลยเปลี่ยนแผนเป็นออกอีกทางหนึ่ง (Plan B ตามทางสีแดง)
เปลี่ยนเป็นไปตามป้าย โฮงโพ่ (Hongpo) แม้ว่าป้ายจะบอกว่าเพียงแค่ 600เมตร แต่เป็น 600เมตรที่เดินยากมากๆ
เดินไปจนกว่าจะเจอถนน ที่นี่แหล่ะคือ โฮงโพ่ Hongpo
คราวหลังมาจอดรถที่ Hongpo แล้วเดินขึ้นเขาไปยอดเขามังซาน ก็ง่ายดี แล้วจะเดินไปลงอีกทางก็น่าจะสนุกดี…
แถวนี้ติดชายทะเล มีบ้านเช่าตากอากาศ หรือที่ชาวเกาหลีนิยมเรียกว่า เพนชั่น (Pension) มากมาย…
เดินกันเล่นๆ เดินเลียบๆ ชายถนน เพื่อกลับไปยังที่จอดรถ จากตรงนี้ก็แค่ 2กิโลเมตรเอง…
กลับมาถึงรถ จริงๆ ที่นี่ช่วงหน้าร้อนเขาว่าคนเต็มหาดเลยค่ะ แต่ตอนนี้ หิวกันมาก
กลับไปทานร้านไส้กรอกลมพัด (바람의핫도 Baram Hotdog) ร้านดัง ร้านนี้ที่เราเคยแว่ะตอนมาวินดี้ฮิลล์ ซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่เพียง 5กมเท่านั้น…
จบทริปวันนี้ เริ่มเดินป่ากันตอน 10โมง กลับมาที่รถ บ่ายสอง รวมแล้ว สี่ชั่วโมงเดินป่า แม้เพียงจะเดินเป็นระยะทางรวมกันแค่ 6กม พอกลับถึงบ้านก็เหนื่อยจนสลบกันเลยทีเดียว
ดูที่เที่ยวทั้งหมดของพวกเราที่เกาะกอเจ https://www.somethingjam.com/south-korea/geoje-island-south-korea
